Θάνατος Φιορούλας: Αιχμές για ιατρική αμέλεια – «Αναπάντητα τα γιατί λένε!!! Μα ποια γιατί;»

Κύπρος: Θρήνος για την Φιορούλα Ματθαίου Βλαδίμηρου

Οι οικείοι της Φιορούλας Ματθαίου Βλαδίμηρου η οποία πέθανε το βράδυ της Τετάρτης, αφήνουν έντονες αιχμές για ιατρική αμέλεια.

Ακολουθεί η ανάρτηση

«Αναπάντητα τα γιατί λένε!!!

Μα ποια γιατί ;;;

Που σε άφησαν στο έλεος του θεού ; που σε άφησαν να λύσεις τα θέματα μόνη σου και όλοι αυτοί τώρα τι κάνουν ; κοιμούνται ήσυχα;

Να τα πάρουμε όλα από την αρχή γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα από την αρχή !!!

Μέρες τώρα μπαινοβγαίνεις στις πρώτες βοήθειες με πόνους ! πότε στο στήθος, πότε στην πλάτη, πότε στα νεφρά και η απάντηση τους : “πήγαινε κοπέλα μου είναι από το άγχος σου” ποιον άγχος χριστιανοί μου ;

όντως είστε γιατροί που ορκιστήκατε στον Ιπποκράτη ;;; δε νομίζω όλα εδώ πληρώνονται όμως δεν είναι η πρώτη ζωή που αφαιρείται από αμέλεια ξανά και ξανά και ξανά ! μάθαμε όμως να τα ανεχόμαστε δεν επαναστατεί κανένας !

το Σάββατο όλα θα σιωπήσουν!

θα Κλάψουν και οι πέτρες και όλοι εμείς που σ’ αγαπάμε θα είμαστε εκεί να σου πούμε το ύστατο χαίρε στην τελευταία σου κατοικία! λυπάμαι πραγματικά για την κατάντια μας !για αυτήν που μας υποχρεώνουν να περνάμε μέρα παρά μέρα!

πιο πολύ όμως λυπάμαι τα τρία αγγελούδια σου που τα υποχρέωσαν να μεγαλώσουν χωρίς τη μάνα τους, χωρίς το στήριγμα τους, Χωρίς την προστάτιδα τους και χωρίς τον άγγελο φύλακα τους.

Ξέρω πως θα τις προσέχεις από ψηλά !

ξέρω πως θα τους δείχνεις τον δρόμο το σωστό για να ακολουθήσουν μια ζωή στρωμένη ροδοπέταλα όμως θα είσαι απλά μια γλυκιά ανάμνηση , ένα όνειρο που θα θυμούνται για πάντα!

Θα σου φωνάζουν και δεν θα είσαι εκεί, θα κλαίνε και θα σε ζητούν όμως κανείς μα κανείς δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει! καμιά γιαγιά! κανένας πατέρας! κανένας παππούς! καμιά θεία και καμιά φίλη!

Αβάσταχτος ο πόνος για τον θάνατο της Φιορούλας στην Κύπρο

Μου έλεγες «φοβάμαι δεν θέλω να μείνω μόνη μου θέλω να είστε δίπλα μου» και σου έλεγα «μην ανησυχείς πάντα δίπλα σου θα είμαστε» και ήρθε η ώρα να σου ζητήσω τώρα εγώ το ίδιο «μη μας εγκαταλείψεις πρόσεχε μας ,φοβάμαι ,τρέμω τον κόσμο που δημιούργησαν ,τρέμω τον κόσμο. Που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας ,τρέμω στην ιδέα ότι θα τους κάνουν κακό, ότι θα τα πονέσουν όπως πόνεσαν και τη μάνα σου!

Που σε θρηνεί και κανένας δεν μπορεί να της απαλύνει το πόνο της!!! ΚΑΝΕΝΑΣ!!!

Αύριο θα γραφτεί ο επίλογος , ο επίλογος της δική σου ιστορίας!

Πέρασες τόσα πολλά και ήσουν βράχος !στάθηκες στο ύψος σου !

αντιμετώπισες τόσα πολλά και σε λύγισε η καρδιά σου αυτή που φοβόσουν, αυτή που ήταν γεμάτη συναισθήματα και αγάπη!

Καλό σου ταξίδι στο φως κορίτσι μου γλυκό!

Αιωνία σου η μνήμη!

Να μας περιμένεις κι εμάς! Ίσως αργήσουμε λιγάκι αλλά μπορεί και όχι! Καλή αντάμωση ψυχή μου.

Ο παράδεισος έχει ήδη ανοίξει τις πύλες του!».

Πηγή