Όταν κάποιος στην οικογένεια πεθαίνει είναι σημαντικό να κάψετε ένα αντικείμενο

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μια συναισθηματική και πνευματική εμπειρία.

Σε πολλούς πολιτισμούς, οι άνθρωποι εκτελούν τελετουργίες όχι μόνο για να τιμήσουν τον εκλιπόντα, αλλά και για να προστατεύσουν τους ζωντανούς. Παρόλο που κάθε παράδοση έχει τα δικά της έθιμα, υπάρχει κάτι στο οποίο πολλοί πνευματικοί σύμβουλοι, θεραπευτές και μεγαλύτεροι συμφωνούν σιωπηλά ότι πρέπει να κάψετε το μαξιλάρι του εκλιπόντος μετά τον θάνατό του.

Γιατί το μαξιλάρι;

Το μαξιλάρι δεν είναι απλώς ένα αντικείμενο ανάπαυσης. Απορροφά ενέργεια—τις σκέψεις μας, τα όνειρα, ακόμη και τα ανείπωτα συναισθήματα. Είναι εκεί όπου κάποιος ακουμπά το κεφάλι του κάθε βράδυ, εκεί όπου κλαίει, ανησυχεί και ονειρεύεται.

Όταν κάποιος πεθαίνει, η ενέργειά του δεν εξαφανίζεται αμέσως. Κάποιοι πιστεύουν ότι παραμένει, ειδικά σε προσωπικά αντικείμενα όπως το μαξιλάρι, που είναι γεμάτα συναισθηματικά και πνευματικά κατάλοιπα.

Οι πνευματικοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι η διατήρηση ή επαναχρησιμοποίηση του μαξιλαριού του εκλιπόντος μπορεί να παγιδεύσει την παραμένουσα ενέργεια στο σπίτι σας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι βιώνουν ζωντανά όνειρα, συναισθηματικό βάρος ή ακόμη και μια συνεχή αίσθηση «παρουσίας» στον χώρο. Παρότι αυτά μπορεί να είναι ακίνδυνα, μπορεί να εμποδίσουν την ψυχική αποδέσμευση και την επούλωση.

Όχι απλά μια δεισιδαιμονία

Τόσο στις ανατολικές όσο και στις δυτικές παραδόσεις, το κάψιμο ή η απόρριψη συγκεκριμένων προσωπικών αντικειμένων του εκλιπόντος είναι ένας τρόπος να απελευθερωθεί συμβολικά το πνεύμα του. Το μαξιλάρι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο λόγω της στενής σύνδεσής του με το μυαλό και την ψυχή. Μερικοί πολιτισμοί προτείνουν το κάψιμό του εντός 49 ημερών από τον θάνατο, κατά την πνευματική περίοδο «μετάβασης», όταν η ψυχή θεωρείται ότι αναζητά τον δρόμο της.

Ακόμα και αν δεν είστε βαθιά πνευματικοί, η απελευθέρωση από τέτοια αντικείμενα μπορεί να βοηθήσει σε ψυχολογικό επίπεδο. Είναι μια ξεκάθαρη πράξη αποδέσμευσης. Λέτε στον εαυτό σας και στο σύμπαν: «Έχουν φύγει, και έτσι πρέπει κι εγώ να προχωρήσω».

Τι γίνεται αν το κάψιμο δεν είναι δυνατό;

Αν ζείτε σε διαμέρισμα ή δεν μπορείτε να κάψετε αντικείμενα για πρακτικούς λόγους, σκεφτείτε μια εναλλακτική τελετουργία:

• Τυλίξτε το μαξιλάρι σε ένα λευκό ύφασμα (ένα χρώμα που συμβολίζει την ειρήνη).
• Πείτε μια προσευχή ή λόγια απελευθέρωσης, ευχαριστώντας το άτομο για τον χρόνο που περάσατε μαζί.
• Απομακρύνετε το με σεβασμό, είτε θάβοντάς το είτε απομακρύνοντάς το από το σπίτι σας.

Στόχος δεν είναι η καταστροφή, αλλά ο αποχωρισμός—ένας ειρηνικός τρόπος για να αναπαυθεί το πνεύμα και να αρχίσει η επούλωση των ζωντανών.

Τι δεν πρέπει να κάνετε

Μην επαναχρησιμοποιήσετε το μαξιλάρι. Δίνοντάς το σε κάποιον άλλο ή χρησιμοποιώντας το εσείς μπορεί να μεταφέρει συναισθηματικά κατάλοιπα.

Μην το κρατάτε από νοσταλγία. Μπορεί αρχικά να σας παρηγορεί, αλλά με τον καιρό μπορεί να επιδεινώσει τη θλίψη.

Μην το αποθηκεύετε σε ντουλάπες ή κάτω από κρεβάτια. Τα κρυμμένα αντικείμενα μπορεί να δημιουργήσουν συναισθηματικά «μπλοκαρίσματα» ή δυσφορία στον χώρο σας.

Τελικές σκέψεις

Η αντιμετώπιση της απώλειας είναι βαθιά προσωπική, και δεν υπάρχει μια «συνταγή» που να ταιριάζει σε όλους. Αλλά αν νιώθετε το σπίτι σας βαρύ ή ότι η διαδικασία του πένθους έχει κολλήσει, σκεφτείτε αυτή τη μικρή αλλά ισχυρή πράξη. Το κάψιμο του μαξιλαριού δεν σημαίνει λήθη—σημαίνει απελευθέρωση.

Μερικές φορές η επούλωση ξεκινά από την πιο απλή χειρονομία: να αφήσετε το μοναδικό πράγμα που κρατούσαν κάθε βράδυ.