7 λόγοι που οι πραγματικά καλοί άνθρωποι συχνά καταλήγουν χωρίς στενούς φίλους, σύμφωνα με την ψυχολογία

Το να είναι κάποιοςκαλόκαρδος είναι ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.

Τα άτομα με καλή καρδιά είναι συχνά εμπαθή, γενναιόδωρα και γρήγορα δίνουν προτεραιότητα στους άλλους έναντι του εαυτού τους. Ωστόσο, παραδόξως, πολλοί από αυτούς δυσκολεύονται να αναπτύξουν τις στενές, ικανοποιητικές φιλίες που επιθυμούν.

Είναι μια οδυνηρή ειρωνεία: Τα ίδια τα χαρακτηριστικά που κάνουν κάποιον συμπονετικό μπορούν επίσης να δημιουργήσουν κρυφά εμπόδια στη δημιουργία βαθιών δεσμών. Η ψυχολογία ρίχνει φως στο γιατί συμβαίνει αυτό και η αναγνώριση αυτών των μοτίβων είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή.

Επτά λόγοι για τους οποίους οι πραγματικά καλοί άνθρωποι συχνά καταλήγουν χωρίς στενούς φίλους:

1. Δυσκολεύονται να θέσουν όρια

Οι ευγενικοί άνθρωποι θέλουν φυσικά να βοηθούν. Προσφέρουν υποστήριξη, λένε «ναι» στα αιτήματα και σπάνια επιβάλλουν τις δικές τους ανάγκες. Όμως, χωρίς όρια, οι σχέσεις χάνουν την ισορροπία τους. Με τον καιρό, η γενναιοδωρία χωρίς όρια μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση και σε γνωριμίες που τους συμπαθούν, αλλά δεν τους θεωρούν πραγματικούς φίλους.

2. Αποφεύγουν τη σύγκρουση

Πολλοί καλοί άνθρωποι φοβούνται να στενοχωρήσουν τους άλλους, οπότε σιωπούν αντί να μιλήσουν ανοιχτά. Όμως, οι διαρκείς φιλίες απαιτούν ειλικρίνεια, όχι ατελείωτη αρμονία. Καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους, αρνούνται στους άλλους την ευκαιρία να δουν τον αυθεντικό τους εαυτό. Το αποτέλεσμα: σχέσεις που παραμένουν ευγενικές αλλά ρηχές.

3. Προσελκύουν τους εκμεταλλευτές

Η καλοσύνη μπορεί να προσελκύσει ανθρώπους που την εκμεταλλεύονται. Οι «εκμεταλλευτές» σπεύδουν να βασιστούν σε αυτούς που δίνουν, γνωρίζοντας ότι δεν θα αντισταθούν. Αυτό οδηγεί σε μονόπλευρες σχέσεις όπου ο ευγενικός άνθρωπος επενδύει ενέργεια αλλά λαμβάνει λίγα σε αντάλλαγμα – αφήνοντάς τον συναισθηματικά εξαντλημένο και μοναχικό.

4. Ελαχιστοποιούν τις δικές τους ανάγκες και ικανότητες για τους άλλους

Οι συμπονετικοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ρωτήσουν, «Πώς είσαι;» αλλά διστάζουν να παραδεχτούν, «Χρειάζομαι βοήθεια». Η αληθινή φιλία υπάρχει όταν και οι δυο πλευρές είναι ευάλωτες. Χωρίς να ανοιχτούν, μπλοκάρουν τις ευκαιρίες για τους άλλους να νοιαστούν γι’ αυτούς σε αντάλλαγμα, διατηρώντας τις σχέσεις κολλημένες στο επιφανειακό επίπεδο.

5. Υπερεκτείνονται

Επειδή θέλουν να είναι εκεί για όλους, οι καλοί άνθρωποι συχνά διασκορπίζονται πολύ – ισορροπώντας μεταξύ οικογένειας, συναδέλφων και κοινωνικών υποχρεώσεων. Το κόστος; Δεν έχουν τον χρόνο ή την εστίαση για να χτίσουν τους βαθύτερους, συνεπείς δεσμούς που απαιτεί η αληθινή φιλία.

6. Η καλοσύνη τους εκλαμβάνεται ως αδυναμία

Δυστυχώς, η συνεχής καλοσύνη μπορεί να παρερμηνευτεί ως παθητικότητα ή αφέλεια. Οι άνθρωποι μπορεί να απολαμβάνουν την παρουσία τους, αλλά να μην τους βλέπουν ως αξιόπιστους, δυνατούς ή με επιρροή. Αυτό τους διατηρεί στην κατηγορία των «ευχάριστων γνωριμιών» αντί για έμπιστους φίλους.

7. Κρύβουν πτυχές του εαυτού τους

Μερικές φορές, το να είναι κάποιος καλός γίνεται μάσκα. Προσπαθώντας πάντα να λένε ναι καταπιέζουν  πλευρές του εαυτού τους όπως ο θυμός, η θλίψη, οι ιδιορρυθμίες, ακόμη και πάθη. Αλλά η φιλία ευδοκιμεί στην αυθεντικότητα. Χωρίς να δείχνουν τον πλήρη εαυτό τους, οι άλλοι δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να δεθούν βαθιά με αυτό που πραγματικά είναι.