Εορτολόγιο 5 Δεκεμβρίου: Μεγάλη γιορτή σήμερα – Ο Άγιος που γιορτάζει σήμερα μαρτύρησε με λιθοβολισμό
Διαφ.
Σήμερα 5 Δεκεμβρίου η εκκλησία τιμάει τον Άγιο Διογένη που μαρτύρησε με λιθοβολισμό
Ταυτόχρονα σήμερα η εκκλησία τιμάει και τον Άγιο Σάββα.
Τα όνοματα που εορτάζουν είναι: Διογένης Σάββας, Σάβας, Σαββούλης, Σαββούλα, Σαβούλα, Σαβούλη*
Ο Άγιος Διογένης
Ο Άγιος Διογένης μαρτύρησε δια λιθοβολισμού, παραμένοντας ακλόνητος στην πίστη του μέχρι την τελευταία του πνοή. Παρά τις πιέσεις και τα βασανιστήρια που υπέστη, δεν αρνήθηκε ποτέ τον Χριστό, δείχνοντας αξιοθαύμαστη δύναμη ψυχής και βαθιά αφοσίωση. Η στάση του προκάλεσε δέος ακόμη και στους διώκτες του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την αποφασιστικότητά του.
Διαφ.
Κατά την παράδοση, ο Διογένης ήταν άνθρωπος απλός αλλά γεμάτος πνευματικό ζήλο, γνωστός για την καλοσύνη και τη στήριξή του προς τους αδύναμους. Η ζωή του αποτέλεσε φωτεινό παράδειγμα χριστιανικής αγάπης, γι’ αυτό και η παρουσία του στην κοινότητα θεωρούνταν ευλογία. Η διάδοση του λόγου του και η επιρροή που ασκούσε στον λαό προκάλεσαν την οργή των ειδωλολατρών αρχόντων.
Διαφ.
Διαφ.
Η σύλληψή του έγινε σε μια περίοδο έντονων διωγμών, όταν οι χριστιανοί εξαναγκάζονταν να αρνηθούν την πίστη τους. Ο Άγιος Διογένης αρνήθηκε να υποκύψει και οδηγήθηκε σε θανατική καταδίκη. Ο λιθοβολισμός, μια από τις πιο σκληρές μορφές εκτέλεσης της εποχής, δεν κατάφερε να λυγίσει το πνεύμα του, καθώς σύμφωνα με τις διηγήσεις προσευχόταν μέχρι την τελευταία στιγμή.
Διαφ.
Η μνήμη του τιμάται ως μαρτυρικό παράδειγμα αφοσίωσης και θυσίας. Οι πιστοί βλέπουν στο πρόσωπό του έναν άγιο που παρέμεινε σταθερός απέναντι στις δυσκολίες και ενέπνευσε γενιές χριστιανών. Η ζωή και το μαρτύριό του υπενθυμίζουν ότι η αληθινή πίστη δεν γνωρίζει φόβο και ότι η δύναμη της ψυχής μπορεί να υπερνικήσει ακόμη και τον πιο σκληρό θάνατο.
Διαφ.
O Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Κορυφαία μορφή του μοναχισμού, που ασκήτευσε στην Παλαιστίνη από τα μέσα του 5ου έως τις αρχές του 6ου αιώνα. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 5 Δεκεμβρίου.
Ο Σάββας, σύμφωνα με τον μαθητή και βιογράφο του Κύριλλο Σκυθοπολίτη (525-559), γεννήθηκε στη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας (σημερινό Ταλάς Τουρκίας) το 439. To όνομά του προέρχεται από την εβραϊκή λέξη sava, που σημαίνει γέρος. Ήταν γιος δυο ευσεβών γονέων, του στρατιωτικού Ιωάννη και της Σοφίας.
Σε ηλικία 18 ετών αποφάσισε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και ήλθε στη μονή του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου στα Ιεροσόλυμα. Μόνασε στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου και τέλος στην περιώνυμη Μονή της Μεγάλης Λαύρας (Mar Saba), την οποία έχτισε ο ίδιος κοντά στη Βηθλεέμ.
Ο Σάββας θα εμπλακεί ενεργά στις θεολογικές έριδες της εποχής του ως υπέρμαχος της ορθής πίστης και θα υποστηρίξει τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών και Ωριγενιστών. Γι’ αυτό το λόγο θα σταλεί δύο φορές ως πρεσβευτής του Πατριάρχη Ιεροσολύμων προς τους βυζαντινούς αυτοκράτορες Αναστάσιο Α’ και Ιουστινιανό.
Κοιμήθηκε εν ειρήνη στα Ιεροσόλυμα στις 5 Δεκεμβρίου του 532. Τα λείψανά του βρίσκονται στο μοναστήρι της Μεγάλης Λαύρας. Αρχικά είχαν μεταφερθεί από τους σταυροφόρους στη Βενετία και επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο στις 13 Οκτωβρίου 1965, με πρωτοβουλία του Πάπα Παύλου ΣΤ’ ως ένδειξη καλής θελήσεως προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο Α’.
Στην ελληνική λαϊκή παράδοση η εορτή του Οσίου Σάββα είναι στο μέσο των λεγόμενων «Νικολοβάρβαρων». Το κρύο, που άρχισε της Αγίας Βαρβάρας δυναμώνει και οι καιρικές συνθήκες χειροτερεύουν. Σχετικές οι παροιμίες: «Η Βαρβάρα σαβανώνει κι ο Άι Σάββας σαβανώνει», «άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, αε Νικόλα σόντσον (χιόνισε)» (ποντιακή).
Παλιά στην πατρίδα του Οσίου Σάββα στην Καππαδοκία τον τιμούσαν με θυσίες ζώων (κουρμπάνια) και όσοι πήγαιναν στο μοναστήρι του στα Ιεροσόλυμα (χατζήδες) έφερναν χουρμάδες από τα γύρω δέντρα, που τους πρόσφεραν σε άτεκνους ως μέσα θεραπευτικά της στειρότητας.
