Ο Άγιος Παΐσιος εξηγεί τι αισθάνεται κάποιος όταν πεθαίνει

«Γέροντα, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;»

Διαβάστε τι απαντά στην απορία για την κατάσταση αυτή ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης.

Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν οφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώσει λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και όταν ξεμεθύσει, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ’ αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι.

Δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγεί από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.

Δείτε το βίντεο:

Πότε πέθανε ο Άγιος Παΐσιος

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης εκοιμήθη στις 12 Ιουλίου 1994, σε ηλικία 69 ετών, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, κοντά σε πνευματικά του τέκνα που τον φρόντιζαν με αγάπη και σεβασμό.

Ο Άγιος Παΐσιος ήταν ήδη γνωστός και αγαπητός στον λαό για την ασκητικότητά του, την πνευματική του διάκριση και τις συμβουλές που έδινε με ταπείνωση και θεία σοφία. Πλήθος πιστών συνέρρεαν για να ζητήσουν τη βοήθειά του, να πάρουν λόγο παρηγορητικό και να φωτιστούν από το πνευματικό του φως.

Δείτε το βίντεο:

Η κοίμησή του προκάλεσε βαθιά συγκίνηση στον Ορθόδοξο κόσμο, καθώς ο γέροντας είχε αγκαλιαστεί από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η ταφή του έγινε στο Ησυχαστήριο της Σουρωτής, όπου μέχρι και σήμερα το μνήμα του είναι τόπος προσκυνήματος και προσευχής.

Η επίσημη αγιοκατάταξή του έγινε στις 13 Ιανουαρίου 2015, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και έκτοτε η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 12 Ιουλίου κάθε έτους. Ο Άγιος Παΐσιος αποτελεί έναν από τους πιο αγαπητούς συγχρόνους αγίους, και το παράδειγμά του συνεχίζει να εμπνέει χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Επίσκεψη στο πατρικό του Αγίου Παϊσίου στην Κόνιτσα

Πρόκειται για το μέρος όπου ο Γέροντας πέρασε 30 χρόνια της ζωής του, και σήμερα αποτελεί προσκυνηματικό τόπο – Στην γραφική Κόνιτσα Ιωαννίνων

Στην γραφική Κόνιτσα Ιωαννίνων, στην σκιά του επιβλητικού βουνού της Τραπεζίτσας, βρίσκεται το πατρικό του Αγίου Παϊσίου. Στο λιτό αυτό μα πανέμορφο πετρόχτιστο σπίτι ο Γέροντας πέρασε 30 ολόκληρα χρόνια από τη ζωή του, και σήμερα αποτελεί προσκύνημα για τους πιστούς, που φτάνουν εκεί από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. Στο εσωτερικό του σπιτιού υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλά προσωπικά αντικείμενα του Αγίου, καθώς επίσης και ασπρόμαυρες φωτογραφίες από διάφορες φάσεις της ζωής του. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζει η πρώτη φωτογραφία που έστειλε στους δικούς του με ράσα, που τα φόρεσε μόλις μετέβη στο Άγιο Όρος. Δίπλα ακριβώς υπάρχει και μία χειρόγραφη επιστολή.

Σύμφωνα με τους ντόπιους, τα χρόνια που ζούσε εκεί ο Άγιος προσπαθούσε να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους συνανθρώπους του. Πάντα, όμως, το έκανε σιωπηλά, με μία ευγένεια και διακριτικότητα που όλοι ανεξαιρέτως αναγνώριζαν. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και στην κάμερα του Όπου Υπάρχει Ελλάδα ένας κάτοικος της περιοχής που είχε την τύχη να τον γνωρίσει όταν ήταν 12, ο Άγιος τους πήγαινε κάθε δέκα μέρες μία σακούλα με τρόφιμα, που άφηνε στην πόρτα του σπιτιού τους. Και πήγαινε πάντα το χάραμα, για να μην το δει κάποιος, καθώς δεν ήθελε να επαινείται, πως βοηθάει τους φτωχούς.

Δείτε το βίντεο:

Εκεί, λοιπόν, μεγάλωσε με τους γονείς και τα αδέρφια του, εκεί πήγε σχολείο και έμαθε την τέχνη του ξυλουργού. Η οικογένειά του ήταν δεκαμελής (είχε άλλα 8 αδέρφια) και αρκετά φτωχή. Μες στο σπίτι δεν υπήρχε αρκετός χώρος για κρεβάτια, οπότε τα πρώτα χρόνια κοιμόταν στρωματσάδα.

Ποτέ όμως δεν παραπονέθηκε και πορευόταν με περίσσεια αγάπη και ελπίδα στην καθημερινότητά του. Στους τοίχους του σπιτιού κρέμεται και μία ασπρόμαυρη φωτογραφία, που είναι βρέφος και τον κρατάει η μητέρα του στην αγκαλιά. Όσοι άνθρωποι τον γνώρισαν από κοντά κάνουν λόγο για έναν άγιο, φωτεινό και διορατικό άνθρωπο, που πάντα προσεύχονταν και αγωνίζονταν για το καλό των υπολοίπων.

Ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης εισήλθε πρώτη φορά στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από τον στρατό. Όμως, επέστρεψε στα κοσμικά για έναν χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του, και το 1950 επέστρεψε στο περιβόλι της Παναγίας.

Φυσικά και στο Άγιο Όρος ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους αδελφούς του, την πιστή υπακοή στον γέροντά του και την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα, ενώ ανάμεσα στα αγαπημένα του αναγνώσματα ήταν οι ρήσεις των Πατέρων της ερήμου και ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος.

Η κατάταξή του ως Αγίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στις 13 Ιανουαρίου 2015 και η μνήμη του γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Ιουλίου, ημερομηνία κοιμήσεώς του.